Agnieszka Osiecka

Ur.9 października 1936 w Warszawie,zm.7 marca 1997 tamże polska poetka,autorka tekstów piosenek,pisarka,reżyser teatralny i telewizyjny,dziennikarka.

Życiorys

Rodzice i dzieciństwo

Urodziła się 9 października 1936 w Warszawie.Matka poetki,Maria Osiecka z domu Sztechman,była córką Wołoszki i Serba.Ojciec,Wiktor Osiecki,urodzony w Belgradzie w 1905 roku,uważał się za obywatela Monarchii Austro-Węgierskiej(córka nazwała go w swoich pamiętnikach„zwęgrzonym Polakiem”).Wychowywał się w domu ojca i macochy śpiewaczki Opery Wiedeńskiej.Był odrzucany przez rówieśników z powodu dziedzicznej choroby skóry.Znalazł pociechę w muzyce.Już jako bardzo młody człowiek został cenionym pianistą.Szybko usamodzielnił się,wyjeżdżając do Lwowa.Wiele podróżował po Europie.Po I wojnie światowej rodzice Agnieszki pracowali w Warszawie,gdzie matka prowadziła salony literackie,m.in.w kawiarniach Ziemiańska i Sztuka i Moda.Ojciec mówił po polsku z wyraźnym obcym akcentem według córki czuł się w II Rzeczypospolitej„bezpaństwowcem”,jednym z„bezpańskich psów”,wciąż poszukujących swojego obywatelstwa i zewsząd wyganianych.Osieccy pobrali się w 1935 roku.Po urodzeniu się Agnieszki(jesień 1936 r.)mieszkali w Zakopanem,gdzie pracowali w kawiarni„Watra”.Wrócili do mieszkania na Saskiej Kępie tuż przed wybuchem wojny.W czasie okupacji niemieckiej prowadzili lokal„Watra”w lewobrzeżnej Warszawie(córką opiekowała się niania Nina).Po upadku powstania warszawskiego,które przetrwali w warszawskich piwnicach,rodzina znalazła się w obozie przejściowym w Pruszkowie,a następnie została wywieziona na roboty do St.Pölten w Dolnej Austrii.Wojenny pobyt w obozie w St.Pölten Agnieszka Osiecka wspominała jak piękne wakacje tam beztrosko bawiła się z rówieśnikami(z różnych krajów),zaczęła obserwować ptaki na niebie,które przestało być groźne(nie nadlatywały stamtąd groźne samoloty).

Lata szkolne

W 1945 roku Osieccy wrócili do swojego mieszkania w Warszawie.Rodzina budziła nieprzyjemne zainteresowanie koleżanek Agnieszki„panienek z Saskiej Kępy”(z arystokratycznymi i ziemiańskimi korzeniami).Padało pytanie„Osiecka,jakiej Ty jesteś właściwie narodowości!”krążyły komentarze informacje o rodzinnych skandalach obyczajowych,m.in.„światowym życiu” i romansie ojca z Józefiną Pellegrini.Kilkunastoletnia Agnieszka uparcie poszukiwała możliwości pogodzenie potrzeby akceptacji przez środowisko z realizacją własnych marzeń.W latach 1948-1952 uczęszczała do żeńskiego liceum im.Marii Skłodowskiej-Curie na Saskiej Kępie,obecnie nieistniejącego(upamiętnionego w książce pod red.Małgorzaty Malewicz pt.„Panienki z Saskiej Kępy”).Do tej szkoły uczęszczały również m.in.Olga Lipińska i Magdalena Zawadzka.Agnieszka była pod silnym wpływem ojca-apolitycznego„bezpaństwowca”;matkę uważała za osobę słabą,niespełnioną,zbyt podporządkowaną innym.Ojciec,(którego polszczyzna wciąż nie była idealna)starał się,aby córka myślała samodzielnie,była osobą nieskrępowaną i niezdeterminowaną historią,epoką lub chwilowymi okolicznościami.Rozmowy z ojcem doprowadzały dziewczynkę do„rozstroju myślowego”uświadamiała sobie plastyczność swoich poglądów.Do roku 1949 przeważał wpływ konserwatywnej„paczki”z Saskiej Kępy,potem stała się aktywistką licealnego koła ZMP,popadała jednak w konflikty z powodu bezkompromisowych wypowiedzi i zachowań,np.braku dyscypliny w czasie głosowania nad rezolucją ZMP(za podobne zachowania uczniowie innych szkół byli relegowani).W latach 1950-1952 ta aktywność i odmowa uczęszczania na lekcje religii spowodowały,że zraziły się do niej i szkolne koleżanki i koledzy z Liceum im.Kołłątaja.Wśród nich był Jerzy Rajski obiekt dramatycznej pierwszej miłości,starszy brat Janka,który bardziej podobał się Agnieszce,lecz nie imponował jej tak,jak Jerzy.Oparcie znalazła w sekcji pływackiej CWKS,której członkowie deklarowali wierność zetempowskim ideałom.Nazywała ich„nowymi ludźmi”,którzy autentycznie wierzyli w obiecywane przez partię lepsze jutro,których nie krępowały„mieszczańskie przesądy”.Grała w siatkówkę m.in.z Jerzym Stokowskim,później współzałożycielem Związku„Jaworzniacy”.Przez pewien czas była dziewczyną młodego komunisty,Stacha Kowalskiego,który przypominał jej ojca.Prowadziła z nim długie polityczne dyskusje.

Karolina Felberg-Sendecka napisała:

Nastoletnia Agnieszka prowokowała otoczenie,plątała się we własnych pragnieniach i oczekiwaniach,rozpaczliwie poszukiwała własnej drogi.

Studia i okres działalności artystycznej

W latach 1952-1956 studiowała na Wydziale Dziennikarskim Uniwersytetu Warszawskiego,a w latach 1957-1962 na Wydziale Reżyserii Filmowej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej i Filmowej w Łodzi.W latach 1954-1972 związana była ze Studenckim Teatrem Satyryków;była członkiem rady artystycznej tego teatru i tam także debiutowała jako autorka tekstów piosenek;napisała ich dla tej sceny 166.W latach 1954-1957 publikowała swoje teksty,eseje i reportaże w„Głosie Wybrzeża”,„Nowej Kulturze”,„Sztandarze Młodych” i „Po Prostu”.Później pisała również w„Literaturze”,„Kulturze” i „Polsce”.Była członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.Przez 7 lat prowadziła w Polskim Radiu Radiowe Studio Piosenki,które wydało ponad 500 piosenek i pozwoliło na wypromowanie wielu wielkich gwiazd polskiej estrady.W latach 1994-1996 współpracowała z Teatrem Atelier w Sopocie,dla którego napisała swoje ostatnie sztuki i songi uznane przez krytykę za najdoskonalsze w jej artystycznym dorobku.Od 1997 r.jest patronką tego teatru.Co roku odbywają się w nim półfinałowe koncerty konkursu na interpretację piosenek Agnieszki Osieckiej pod nazwą Pamiętajmy o Osieckiej.Prócz tego jej imieniem nazwano studio Programu III Polskiego Radia,gdzie odbywają się prestiżowe koncerty polskich i zagranicznych gwiazd.Zmarła 7 marca 1997 wskutek choroby nowotworowej(rak jelita grubego),w warszawskim szpitalu.Uroczystości pogrzebowe Agnieszki Osieckiej odbyły się 17 marca 1997 w kościele św.Karola Boromeusza.Została pochowana na warszawskich Powązkach kwatera wpr 284b.Dorobkiem Agnieszki Osieckiej zajmuje się założona przez córkę poetki Agatę Passent Fundacja Okularnicy.Obecnie wydaje 14-tomowy"Wielki śpiewnik Agnieszki Osieckiej".W 1997 r.na Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu Magda Umer przedstawiła wyreżyserowany przez siebie koncert-spektakl"Zielono mi",składający się z piosenek Agnieszki Osieckiej,w którym wystąpiły gwiazdy polskiej estrady muzycznej.

Osiecka i Hłasko

„Panna Czaczkes”tak nazywał ją pieszczotliwie Marek Hłasko.Ich romans zaczął się rozwijać na przełomie 1956 i 1957 r.Osiecka była 21-letnią studentką,działającą w STS-ie,natomiast Hłasko był doskonale znany w całym kraju dzięki sukcesowi zbioru opowiadań"Pierwszy krok w chmurach".Znajomość przebiegała dość burzliwie,z czasem ze względu na fakt,że Hłasko nie mógł wrócić do Polski po wyjeździe za granicę.Osiecka zaś usilnie,lecz bezskutecznie,zabiegała u ówczesnych władz o pozwolenie na powrót Hłaski do kraju.Spotkali się dopiero po raz ostatni w kwietniu 1968 r.w Los Angeles.Osiecka odbywała wówczas podróż stypendialną po Ameryce.Została jej po Hłasce korespondencja oraz maszyna do pisania,która stała na biurku Osieckiej do końca jej życia.

Życie prywatne

W latach 1963-1964 była żoną Wojciecha Frykowskiego.Drugim jej mężem był reżyser Wojciech Jesionka.Związana była także ze Zbigniewem Mentzlem i innymi mężczyznami.

…prowadziła życie na własną rękę.…nie pasowała do roli żony i matki,była za to wieczną dziewczyną z końskim ogonem.

Jest matką dziennikarki Agaty Passent(ze związku z Danielem Passentem).We wrześniu 2010 r.nakładem wydawnictwa Agora ukazał się tom korespondencji między Agnieszką Osiecką i Jeremim Przyborą z lat 1964-1966 pt.„Agnieszki Osieckiej i Jeremiego Przybory listy na wyczerpanym papierze”(​ISBN 978-83-268-0078-8​).Za zgodą Agaty Passent,córki Osieckiej i Konstantego Przybory,syna Jeremiego,opublikowano korespondencję ludzi związanych głębokim uczuciem.W 2015 roku opublikowano w Wydawnictwie Literackim biografię poetki,napisaną przez Ulę Ryciak,zatytułowaną wymownie:„Potargana w miłości”

	Lubiła opuszczać salony i znikać na peryferiach rzeczywistości,miała talent do wyławiania ludzi na tak zwanych życiowych zakrętach…Kochała i porzucała,choć często i ją porzucano.Pełna nieodwzajemnionej miłości rozdawała czułość w zwrotkach i refrenach. […] Z Osiecką epoka ma same kłopoty.Nie dość,że każdemu serwowała inną wersję siebie,to jeszcze wszystko robiła na odwrót.Tam gdzie w życiu jest miejsce na constans,urządzała dzikie crescendo.A tam gdzie się mówi o sprawach wzniosłych,wdawała się w żarty.Upływ czasu zaciera pamięć o miernych.Indywidualności wybitne ocala od zapomnienia.Dziś bardziej niż dekady temu widać,że ta nie całkiem poważnie traktowana poetka dość poważnie wyprzedzała swoją epokę.Chociażby tym,jak pragmatycznie i konsekwentnie zarządzała swoją twórczością.Jak korzystała z wolności,jak kosmopolitycznie postrzegała rzeczywistość i wreszcie jak przecierała szlaki dla kobiecej niezależności.(…)Sama o sobie powiedziała,że jej życie to powieść z przygodami,ale nie zawsze w dobrym guście.Ula Ryciak w:„Potargana w miłości.O Agnieszce Osieckiej”

Cierpiała na chorobę alkoholową.

Odznaczenia

W 1979 r.otrzymała Złoty Krzyż Zasługi.W uznaniu wybitnych zasług dla kultury polskiej została pośmiertnie odznaczona przez Prezydenta RP Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski(1997 r.)

Twórczość

Agnieszka Osiecka napisała około 2000 piosenek,wydanych m.in.w tomach:

• "Kolory"(1963 r.)
• "Wyszłam i nie wróciłam"(1969 r.)
• "Listy śpiewające"(1971 r.)
• "Sztuczny miód"(1977 r.)
• "Żywa reklama"(1985 r.)
• "Śpiewające piaski"(1989 r.)
• "Opisanie szopki"(1991 r.)

W 2004 r.Polskie Wydawnictwo Muzyczne rozpoczęło edycję Wielkiego śpiewnika Agnieszki Osieckiej,w którym pomieszczono blisko 500 piosenek.Pierwotnie planowano wydanie 13 tomów,jednak ze względu na wycofanie się sponsora wydany w 2009 r.tom 10 okazał się ostatnim.

Piosenki Agnieszki Osieckiej(wybór):

• „A ja wolę moją mamę”(muz. i wyk.Majka Jeżowska)
• „Ballada o pancernych”(muz.Adam Walaciński,wyk.Edmund Fetting)
• „Ballada wagonowa”(muz.Andrzej Zieliński,wyk.Maryla Rodowicz)
• „Będę czekać”(muz.Michel Legrand,wyk.Stenia Kozłowska)
• „Biedne badyliszcze”(wyk.Krystyna Sienkiewicz)
• „Bossanova do poduszki”(muz.Jacek Mikuła,wyk.Maryla Rodowicz)
• „Cyrk nocą”(muz.Jacek Mikuła,wyk.Maryla Rodowicz)
• „Czarodzieje”(muz.Andrzej Zieliński,wyk.Skaldowie)
• „Damą być”(muz.Jacek Mikuła,wyk.Maryla Rodowicz)
• „Diabeł i raj”(muz.Katarzyna Gaertner,wyk.Maryla Rodowicz)
• „Dobranoc panowie”(muz.Andrzej Zieliński,wyk.Maryla Rodowicz)
• „Dość jest wszystkiego”(współautorstwo z Jackiem Kleyffem,wyk.Maryla Rodowicz i Jacek Kleyff)
• „Dookoła noc się stała”(muz.Adam Sławiński,wyk.Łucja Prus)
• „Dzikuska”(muz.Leszek Bogdanowicz,wyk.Violetta Villas,Katarzyna Groniec)
• „Dziś prawdziwych Cyganów już nie ma”(muz.Andrzej Zieliński,wyk.Maryla Rodowicz,Edyta Górniak)
• „Ja mam szczęście do wszystkiego”(muz.Lucjan Maria Kaszycki,wyk.Hanna Rek)
• „Jak pięknie jest umierać między gołębiami”(muz.Andrzej Zieliński,wyk.Grażyna Łobaszewska)
• „Kiedy mi przyjdzie zasnąć na dłużej”(muz.Violetta Villas,wyk.Violetta Villas)
• „Kiedyś byłam lalką”(wyk.Krystyna Sienkiewicz)
• „Kochankowie z ulicy Kamiennej”(muz.Wojciech Solarz,wyk.m.in.Sława Przybylska,Krystyna Tkacz,Elżbieta Czyżewska i Anna Prucnal)
• „Kolega Maj”(muz.Jan Ptaszyn Wróblewski,wyk.Ewa Bem)
• „Komu weselne dzieci”(muz.Katarzyna Gaertner,wyk.Urszula Sipińska)
• „Króliczek”(muz.Andrzej Zieliński,wyk.Skaldowie,Katarzyna Groniec)
• „Ludzkie gadanie”(muz.Seweryn Krajewski,wyk.Maryla Rodowicz)
• „Małgośka”(muz.Katarzyna Gaertner,wyk.Maryla Rodowicz)
• „Mechaniczna lalka”(muz.Violetta Villas,wyk.Violetta Villas)
• „Mój pierwszy bal”(muz.Franciszka Leszczyńska,w repertuarze Kaliny Jędrusik)
• „Mówiłam żartem”(muz.Jarosław Abramow,w repertuarze Igi Cembrzyńskiej i Krystyny Jandy)
• „Na całych jeziorach Ty”(muz.Adam Sławiński,w repertuarze Teresy Tutinas,Kaliny Jędrusik,Hanny Banaszak,Katarzyny Nosowskiej)
• „Najpiękniejsza”(muz. i wyk.Seweryn Krajewski)
• „Na zakręcie”(muz.Przemysław Gintrowski,wyk.Krystyna Janda)
• „Na kulawej Naszej barce”(muz.Seweryn Krajewski,wyk.Maryla Rodowicz,Katarzyna Nosowska,Katarzyna Groniec)
• „Nie całuj mnie pierwsza”(muz.Andrzej Zieliński,wyk.Skaldowie)
• „Nie ma jak pompa”(muz.Jacek Mikuła,wyk.Maryla Rodowicz)
• „Nie spoczniemy”(muz.Seweryn Krajewski,wyk.Czerwone Gitary)
• „Nie żałuję”(muz.Seweryn Krajewski,wyk.Edyta Geppert)
• „Niech żyje bal”(muz.Seweryn Krajewski,wyk.Maryla Rodowicz)
• „Nim wstanie dzień”(muz.Krzysztof Komeda,wyk.Edmund Fetting do filmu"Prawo i pięść",Katarzyna Groniec)
• „Od nocy do nocy”(muz.Waldemar Kazanecki,wyk.Halina Kunicka,Edyta Górniak;do filmu"Noce i dnie")
• „Odpowiednia pogoda na szczęście”(muz. i wyk.Seweryn Krajewski)
• „Piosenka o okularnikach”(muz.Jarosław Abramow,wyk.Kazimiera Utrata,Zofia Kucówna,Sława Przybylska i Tadeusz Łomnicki)
• „Polska Madonna”(muz.Andrzej Sikorowski,wyk.Maryla Rodowicz)
• „Sing sing”(muz.Jacek Mikuła,wyk.Maryla Rodowicz)
• „Szaloną być”(muz.Violetta Villas,wyk.Violetta Villas)
• „Sztuczny miód”(muz.Krzysztof Paszek,wyk.Barbara Krafftówna,Katarzyna Groniec)
• „Śpiewam, bo muszę”(muz.Andrzej Zieliński,wyk.Skaldowie)
• „Uciekaj moje serce”(muz. i wyk.Seweryn Krajewski do serialu"Jan Serce",Stanisław Sojka,Katarzyna Groniec)
• „Ulica japońskiej wiśni”(muz.Jerzy Satanowski,wyk.Barbara Dziekan)
• „W żółtych płomieniach liści”(muz.Andrzej Zieliński,wyk.Łucja Prus wraz z zespołem Skaldowie)
• „Wariatka tańczy"(muz.Seweryn Krajewski,wyk.Maryla Rodowicz,Katarzyna Groniec,Krystyna Janda)
• „Weselne dzieci”(muz.Katarzyna Gaertner,wyk.Urszula Sipińska,Magda Umer,Krystyna Janda,Maryla Rodowicz)
• „Wieczór na dworcu w Kansas City”(muz.Andrzej Zieliński,wyk.Skaldowie)
• „Wielka woda”(muz.Katarzyna Gaertner,wyk.Maryla Rodowicz,Katarzyna Groniec)
• „Zielono mi”(muz.Jan Ptaszyn Wróblewski,wyk.Andrzej Dąbrowski,Andrzej Zaucha,Katarzyna Nosowska,Ania Dąbrowska)
• „Zabawa w Sielance”(muz.Marek Lusztig,wyk.Barbara Rylska,Andrzej Żarnecki)

Agnieszka Osiecka jest autorką scenariusza widowiska muzycznego"Niech no tylko zakwitną jabłonie"(1964 r.prapremiera w Teatrze Ateneum w Warszawie w reżyserii Jana Biczyckiego),który zdobył główną nagrodę na Festiwalu Polskiej Dramaturgii Współczesnej w 1964 r. i stał się największym przebojem teatralnym lat 60 XX wieku w Polsce.Maszynopis scenariusza został opublikowany w cyfrowej bibliotece Polona.Pisała też opowiadania("Biała bluzka"),książki fabularne(m.in."Czarna wiewiórka","Salon gier"),wspomnieniowe("Szpetni czterdziestoletni","Na początku był negatyw","Rozmowy w tańcu") i skierowane do najmłodszych czytelników(m.in."Dzień dobry Eugeniuszu","Wzór na diabelski ogon","Ptakowiec","Szczególnie małe sny","Dixie"opowiadanie, na podstawie którego powstał serial animowany)oraz sztuki teatralne(m.in.adaptacje Singera:"Sztukmistrz z Lublina";"Wilki","Darcie pierza").Przez kilka miesięcy 1985 r.prowadziła dziennik,dedykowany Adamowi Michnikowi,skazanemu wtedy na 3 lata więzienia.Książka"Na wolności.Dziennik dla Adama"ukazał się w 2008 r.W 1995 r.zakończyła pracę nad librettem do opery dziecięcej"Pan Marimba".Niestety nie miała okazji obejrzeć spektaklu,bo jego premiera miała miejsce krótko po jej śmierci.Na podstawie książki powstał serial animowany pt."Dixie",do którego napisała również dialogi.Tłumaczyła pieśni radzieckiego piosenkarza Bułata Okudżawy na polski,a ten poświęcił jej piosenkę„Proszczanie s Polszej”,której pierwszy wiersz brzmi:„My swjazany,Agnieszka,dawno odnoj sudʹboju”.Jest autorką słynnego sloganu reklamowego„Coca cola to jest to!”(1972 r.)

Pamięć o autorce

Albumy i kompilacje oparte w całości na twórczości Agnieszki Osieckiej

• "Pięć oceanów"5-płytowa kompilacja,zawierająca utwory z tekstami napisanymi przez Agnieszkę Osiecką
• "Osiecka"album Katarzyny Nosowskiej z piosenkami Agnieszki Osieckiej
• "Czy te oczy mogą kłamać"album zespołu Raz,Dwa,Trzy
• "Buty 2"album Maryli Rodowicz z piosenkami Agnieszki Osieckiej
• "Zoo z piosenkami Agnieszki Osieckiej"album Katarzyny Groniec z piosenkami Agnieszki Osieckiej
• "Sentymenty"serial muzyczny dokumentujący piosenki Agnieszki Osieckiej
• "... tylko brać.Osiecka znana i nieznana"album Stanisława Soyki z piosenkami Agnieszki Osieckiej

Konkursy i wydarzenia muzyczne

• Pamiętajmy o Osieckiej konkurs na interpretację piosenek Agnieszki Osieckiej,którego organizatorem jest Fundacja Okularnicy im.Agnieszki Osieckiej

Fundacja

• Fundacja Okularnicy

Patronaty

• Gimnazjum nr 1 im.Agnieszki Osieckiej w Wodzisławiu Świętokrzyskim
• Gimnazjum im.Agnieszki Osieckiej w Kamienicy Polskiej
• Muzyczne Studio Polskiego Radia im.Agnieszki Osieckiej
• Teatr Atelier im.Agnieszki Osieckiej w Sopocie
• XCVI Liceum Ogólnokształcące im.Agnieszki Osieckiej w Warszawie
• XVII liceum Ogólnokształcące im.Agnieszki Osieckiej we Wrocławiu
• III Liceum Ogólnokształcące im.Agnieszki Osieckiej w Sopocie
• Zespół Szkół Samorządowych im.Agnieszki Osieckiej w Rucianem-Nidzie
• Miejska i Gminna Biblioteka Publiczna im.Agnieszki Osieckiej w Lipianach
• Bielska Autorska Szkoła Aktorska im.Agnieszki Osieckiej w Bielsku-Białej

Pomniki

• Pomnik Agnieszki Osieckiej w Opolu autorstwa Mariana Molendy,odsłonięty 28 maja 2002
• Fontanna-płaskorzeźba Kochankowie z ulicy Kamiennej,autorstwa Wojciecha Gryniewicza,odsłonięty 25 czerwca 2004
• Ławka Poetów w Tarnowie odsłonięta 3 grudnia 2004 ławka pomnikowa autorstwa Jacka Kucaby z postaciami Agnieszki Osieckiej,Zbigniewa Herberta i Jana Brzechwy
• Pomnik Agnieszki Osieckiej w Warszawie autorstwa Dariusza i Teresy Kowalskich,odsłonięty 19 maja 2007
• Pomnik Agnieszki Osieckiej w Rucianem-Nidzie autorstwa Piotra Bogdaszewskiego,odsłonięty 19 maja 2012

Upamiętnienie

5 grudnia 2013 roku Narodowy Bank Polski wprowadził do obiegu dwie monety o nominałach 10 zł i 2 zł z serii„Historia Polskiej Muzyki Rozrywkowej”upamiętniające Agnieszkę Osiecką.
W roku 2013 rozpoczęto publikację pamiętników Agnieszki Osieckiej pod tytułem„Dzienniki”,o których na stronie wydawcy(Prószyński Media)napisano:

Pierwszy tom„Dzienników”Agnieszki Osieckiej obejmuje lata 1945-1950 i otwiera wielotomową edycję.Jedno z największych i najbarwniejszych dzieł polskiego pamiętnikarstwa na pewno wywoła burzę wokół postaci Autorki.Po latach narosłych mitów i plotek oddajemy głos Jej samej.Zgodnie z życzeniem samej Poetki kiedy Jej już nie ma.Choć przecież jest…

	Cieszymy się,że Mama wreszcie przemówi własnym językiem.Zamiast mówić o niej bez jej wiedzy,wreszcie posłuchamy,co sama ma do powiedzenia o sobie i o innych.Agata Passent

W maju 2016 roku ukazała się wcześniej niepublikowana,bardzo osobista powieść„Neponset”,którą Osiecka napisała na przełomie lat 70 i 80.Ma formę dziennika głównej bohaterki(zawiera elementy autobiograficzne).Książkę przygotowała do druku Karolina Felberg-Sendecka(m.in.redaktorka książki„Koleżanka”) i Marta Dobromirska-Passent(żona Daniela Passenta,opracowanie materiałów archiwalnych)na podstawie trzech wersji tekstu(maszynopisy i rękopisy),zdeponowanych w Archiwum Agnieszki Osieckiej w Bibliotece Narodowej w Warszawie.Bohaterką powieści jest Marta(przypominająca Elżbietę z„Białej bluzki” i „Ćmy”),„nieprzystosowana do życia,antysystemowa,anarchiczna,a przede wszystkim żywiołowa(rzeczna,dorzeczna i niedorzeczna)”,która mówi o sobie,że jest„jak radio zgubione przez astronautów,pędzące przez nieba z resztkami audycji o hodowli bratków lub kurcząt audycji,której już nikt nie słucha”.Agata Passent napisała we wprowadzeniu,że ta wyjątkowo gorzka historia mogłaby nosić tytuł„Książę i żebraczka”(tekst książki poprzedza zbiór wierszy,napisanych przez Osiecką w tych samych latach,zatytułowany„Wiersze dla Księcia”).
Dodatkowo opublikowano liczne przypisy i noty edytorskie oraz:

• fragment rozmowy Karoliny Felberg-Sendeckiej z Magdą Czapińską,zatytułowany„Koleżanka”
• tekst Karoliny Felberg-Sendeckiej pt.„Afekciarstwo Osieckiej”